مركز مشاوره ستاره

در بعض از موارد با اينكه زوجين در كنار هم هستند رفتارشان مانند غريبه ها مي شود و رابطه آنها رو به سردي مي رود زيرا در طول روز مشغول كار مي شوند و يكديگر را فراموش مي كنند و فرصتي براي با هم بودن ندارند.

از جمله موضوعاتي كه براي مرد اهميت دارد ارزشمند بودن و دوست داشتن از طرف همسر است ، زنان بايد وقت بيشتري را با همسر خود باشند حتي براي نيم ساعت هم با آنها صحبت كنند.
خانم ها مواظب گوشه گيري همسر خود باشند

خانم ها مواظب گوشه گيري همسر خود باشند

برخي از مردان وقتي از سركار بازمي گردند گوشه گير مي شوند اين مسئله مربوط به محيط كارشان است و نمي توانند درباره آن صحبت كنند كه زنان نمي توانند اين موضوع را تحمل كنند.

نشانه هاي مثل : عصبي شدن ، ساكت ماندن را در مردان بايد جدي گرفت در اين جور مواقع همسر بايد بدون نصحيت و سرزنش در فرصت مناسب سر گفتگو را با مرد خود باز كند و مشكلش را متوجه شود.

همه افراد به اندازه هم اجتماعي نيستند انتظار شباهت را نبايد داشت ، شخصي كه درون گرا است نبايد تصور كرد كه او از اجتماع دوري ميكند و دچار اختلال شده است ، زيرا تفاوت هاي فردي باعث متفاوت

بودن ميان انسانها مي شود و شخصيت افراد را معلوم مي كند ، اين تفاوت ها تا وقتي كه مشكل ناراحتي براي فرد نداشته باشد جاي هيچ نگراني نمي باشد.

انواع اختلالات خلقي

اين مقاله به بررسي انواع اختلالات خلقي مي پردازد.

اختلالات خلقي عبارت است از مجموعه نشانه هاي ناشي از يك خلق غير عادي يا آنرمال

علامت اصلي اختلالات خلقي← آشفتگي خلقي
انواع اختلالات خلقي و علائم آن ها

اختلالات افسردگي (Depressive disorders)

اختلالات دو قطبي (Bipolar disorder)

    انواع اختلالات افسردگي

    اختلال افسردگي اساسي
    اختلال افسردگي مداوم
    اختلال بي نظمي خلق اخلالگر
    اختلال ملال پيش از قاعدگي
    اختلال افسردگي ناشي از مصرف دارو

    انواع اختلالات دو قطبي

    اختلال دوقطبي نوع يك (مانيك)
    اختلال دو قطبي نوع دو (هيپومانيك)
    اختلال ادواري خويي (سيكلوتايمي)

اختلالات افسردگي
ويژگي اصلي اختلالات افسردگي

    غم شديد
    دوري كردن و فاصله گرفتن از ديگران
    احساس بي فايدگي و بي ارزشي

    اختلال افسردگي اساسي

اختلال افسردگي اساسي دوره هاي نشانه اي افسردگي  حاد و شديد، اما كوتاه مدت را شامل مي شود.

اختلال افسردگي اساسي، احساس دلتنگي شديد، از دست دادن علاقه به زندگي، اختلال در خوردن و خوابيدن را شامل مي شود.

مهمترين ويژگي افسردگي اساسي، خلق افسرده و كاهش لذت يا علاقه است. وجود يكي از اين دو براي تشخيص افسردگي اساسي لازم است.

    خلق افسرده
    كاهش محسوس علاقه
     افزايش يا كاهش وزن (معمولا كاهش)
     بي خوابي يا پرخوابي
    سراسيمگي يا كندي رواني حركتي
    خستگي يا فقدان انرژي
    احساس بي ارزشي يا احساس گناه
    كاهش تمركز
    افكار مكرر مرگ و خودكشي

اين نشانه ها حداقل دو هفته بايد دوام داشته باشد و حداقل ۵ تا از اين نشانه ها وجود داشته باشد.

۲٫ اختلال افسردگي مداوم (افسرده خويي)

اين اختلال، به اندازه ي اختلال افسردگي اساسي، عميق يا شديد نيست ولي دوره ي طولاني مدتي دارد.

افراد مبتلا به اين اختلال، به مدت دوسال برخي از نشانه هاي اختلال افسردگي اساسي را دارند.

وجه افتراق اختلال افسرده خويي از اختلال افسردگي اساسي اين است كه افراد افسرده خو شكايت از اين دارند كه هميشه افسرده بوده اند.

افسردگي مداوم، ورژن طولاني تر، ولي ملايم تر اختلال افسردگي اساسي است.
نشانه ها

    اختلال خواب و اشتها
    انرژي كم و يا خستگي
    عزت نفس پايين
    مشكل تمركز و تصميم گيري
    احساس نااميدي

كه اگراز بين اين نشانه ها حداقل دوتا از آن ها به مدت دوسال  وجود داشته باشد مي توانيم بگوييم كه فرد دچار اختلال افسرده خويي است.
۳٫ اختلال بي نظمي خلق اخلالگر

تحريك پذيري دايمي و شديد از ويژگي هاي اصلي اين اختلال است.

اين اختلال قبل از ۱۰سالگي تشخيص داده مي شود.

كودك به دفعات از از خشم منفجر مي شود (حداقل ۳بار در هفته، و به مدت يك سال و حداقل در ۲ محيط، مثلا در خانه و مدرسه، يا در مدرسه و در جمع دوستان) و اين انفجارهاي خشم معمولا در واكنش به ناكامي روي مي دهند و مي توانند كلامي يا رفتاري باشند.

اين انفجارهاي خشم، با سن كودك مطابقت ندارند.

در بين انفجارهاي خشم، فرد به طور دائم و در اكثر ساعات روز، تقريبا همه ي روزها، تحريك پذير يا عصبي است.
۴٫ اختلال ملال پيش از قاعدگي (PMDD)

زناني كه در طول مرحله ي پيش از قاعدگي، دچار خلق افسرده يا تغييرات خلق، تحريك پذيري، ملامت و اضطراب مي شوند و اين نشانه ها بعد از شروع  دوره ي قاعدگي،  در اغلب چرخه هاي قاعدگي، فروكش مي كند، مبتلا به اختلال PMDD تشخيص داده مي شوند.

PMDD حالت حالت شديدتري از سندروم پيش از قاعدگي (PMS) است.

PMS يك مجموعه نشانه هاي جسمي و مرتبط با خلق در چند روز قبل از عادت ماهانه است كه طبيعي است و حالت اختلال ندارد.

همه چيز درباره تفاوت نسلي و دردسرهاي آن

تقريبا همه ما اختلاف نظر يا عقيده بين خود و والدين مان را تجربه نموده ايم.

موضوعي كه براي عده اي شديدتر، دردسرساز، و تبديل به يك شكاف ( شكاف بين نسلي ) مي شود.

تفاوت بين نسلي به معناي  اختلاف نظر بين دو نسل والدين و فرزندان است.

اين اختلاف نظر حيطه هاي مختلف از جمله انتخاب همسر، گذراندن اوقات فراغت، رفتارهاي ديني، نوع تيپ و ظاهر را شامل مي شود.
تفاوت نسلي

اما نسل به چه معناست؟

نسل به گروه هم دوره اي گفته مي شود كه در گذر زمان تجربيات، عادات و فرهنگ مشتركي را تجربه كرده اند.

پيشرفت سريع تكنولوژيي در سال هاي اخير به تغيير سبك زندگي منجر شده، تغيري واضح كه حتي والدين نيز در گفتگوهاي محاوره خود به آن اشاره مي كنند.

” زمان ما اينجوري نبود كه، مگه جرئت داشتيم رو حرف بزرگ ترمون حرف بزنيم، حالا دوره زمونه عوض شده، بچه ها خودشون انتخاب مي كنن چي كار كنن، چه بپوشن با كي ازدواج كنن ”

نوجوان و جوانان نيز از اينكه توسط والدين خود درك يا فهميده نمي شوند، و استقلال شان به خطر مي افتد و والدين عقايد خود را به آن ها تحميل مي كنند يا درك نمي شوند ابراز ناراحتي مي كنند.

اگرچه تفاوت بين نسلي از گذشته تا به اكنون وجود داشته اما امروزه بيشتر از قبل به شكل تعارض گونه اي تجربه مي شود.

دعوا و كشمكش بين والدين و فرزندان، فرار از خانه، روي آوردن به اعتياد، احساس بي اعتمادي يا ناامني از پيامدهاي شديد تفاوت بين نسلي است.
حقايقي درباره تفاوت نسلي

اغلب در فيلم ها و سريال هاي خانوادگي از شكاف نسل ها شنيده ايم.

اما دقيقا تفاوت بين نسلي تا چه حد واقعيت داشته و در چه حيطه هايي نمود دارد؟

تحقيقات مختلف نشان داده است كه والدين و نوجوانان اغلب درمورد موضاعات مهم و باورهاي اساسي نظر مشابهي دارند.

جالب است بدانيد كه تفاوتي كه بين ديدگاه والدين و فرزندان در خصوص ارزش هاي بنيادي مانند كار، تحصيل، اهميت سخت كوشي، مذهب و.. وجود دارد نسبت به تفاوت ديدگاه نوجوانان با همسالانشان كمتر است!

اما چرا؟

دليل اين امر اين است نوجوانان با والدين خود از يك پس زمينه اجتماعي، ديني و فرهنگي مشابهي برخوردارند و محيط زندگي مشتركي را تجربه نموده اند.

برخلاف باورهاي اساسي كه از دوران كودكي مان شروع به شكل گيري مي كند، حيطه اصلي كه تفاوت بين نسلي در آن بارز و مشكل ساز مي شود، را سليقه شخصي ميدانند.

معرفي كردن فرزندتان به يك ناپدري يا نامادري يا حتي نابرادري يا ناخواهري مي تواند يك چالش سختي باشد، به خصوص در شرايطي كه فرزندتان در برابر اين تغيير مقاومت كند.

بنابراين بايد در اين شرايط با دقت عمل كنيد و سعي كنيد كه شرايط را از ديدگاه فرزندتان هم در نظر بگيريد.

در طول زمان، فرزندتان با شرايط جديد خانوادگي انطباق خواهد يافت و بايد اميدوار باشيد كه افراد جديد را دوست داشته باشد.
بخش يك – در مورد برنامه خودتان براي ازدواج مجدد با فرزندتان صحبت كنيد

 1. در مورد اتفاقاتي كه در حال افتادن هستند، با فرزندانتان صادق باشيد.

هيچ چيزي نمي تواند مانع از رفع مشكلات بالقوه در اثر گذشت زمان شود.

به همين دليل بهتر است از همان ابتدا با فرزندان خودتان صادق باشيد و آنها را از هر نوع تغيير بالقوه محتمل در ساختار خانواده مطلع كنيد.

هر چقدر كه فرزندانتان اطلاعات بيشتري داشته باشند، آمادگي بهتري براي مقابله با شرايط پيش آمده خواهند داشت.

ايده مربوط به داشتن خويشاوندان جديد را با فرزندانتان در ميان بگذاريد.

در اين صورت خواهيد توانست يك معياري از واكنش و احساس آنها در قبال داشتن يك ناپدري، نامادري، نابرادري يا ناخواهري در زمان هاي بعدي داشته باشيد.

يك بحث آزادي با بچه خودتان داشته باشيد. سعي كنيد كه يك ارتباط باز و منظمي با او ايجاد كنيد. اين كارتان باعث خواهد شد كه آنها در مورد نگراني ها يا شرايطي كه ممكن است داشته باشند، به صورت صريح با شما صحبت كنند.

2. در زمانيكه مي خواهيد برنامه هاي خودتان را به اطلاع فرزندتان برسانيد، يك سري موارد خاصي را در نظر داشته باشيد.

معمولا هيچ نوع زمان ايده آلي براي صحبت كردن در مورد برنامه تان در رابطه با ازدواج مجدد وجود نخواهد داشت.

شما بايد اين كار را تا حد ممكن به صورت تدريجي و با ملايمت و در زماني كه احساس مي كنيد مناسب است، انجام دهيد. يك سري از نكاتي كه بايد در نظر داشته باشيد عبارتند از:

    اعلان آن به صورت غافلگيرانه مناسب نمي باشد. شما بايد اين موضوع را به صورت آرام و به تدريج به فرزند خودتان اطلاع دهيد تا بتوانيد زمان مناسبي را براي صحبت كردن با هم و گوش دادن به نظرات يكديگر داشته باشيد.

    قبل از نامزد شدن با همسرتان، بچه هاي شما بايد او را ببينند. در صورتيكه بچه هاي شما قبلا همسر جديدتان را ديده باشند، راحت تر خواهند توانست كه شرايط جديد را درك كنند.

    يك مكالمه رو در رو با بچه تان يا اختصاص دادن كل روزتان به او مي تواند بهترين روش براي گفتن برنامه هايتان باشد. شما مي توانيد آنها را براي شام خوردن به بيرون ببريد يا كل روز را در بيرون از شهر بگذرانيد؛ اين كار باعث خواهد شد كه يك زمان مناسبي در كنار فرزندتان قرار داشته باشيد و بتوانيد موقعيت پيش آمده را به آنها توضيح دهيد.

يك زماني را براي باهم بودن بچه هاي بيولوژيكي خودتان و بچه هاي ناتني خودتان در نظر داشته باشيد
يك زماني را براي باهم بودن بچه هاي بيولوژيكي خودتان و بچه هاي ناتني خودتان در نظر داشته باشيد
3. يك زماني را براي باهم بودن بچه هاي بيولوژيكي خودتان و بچه هاي ناتني خودتان در نظر داشته باشيد.

اجازه بدهيد كه بچه هايتان به ناپدري يا نامادري و نابرادري ها و ناخواهري هاي خودشان سر بزنند.

اين كار يك بخش مهمي از فرآيند آشنا كردن آنها با يكديگر مي باشد.

تركيب كردن دو خانواده با يكديگر يك وظيفه آساني نيست. يكي از كارهاي مهمي كه بايد انجام دهيد عبارت از مشخص كردن يك زمان مناسب براي معرفي كردن بچه هايتان به اعضاي آينده خانواده تان است.

هر چقدر كه بچه هاي خودتان را زودتر از برنامه خودتان براي ازدواج مجدد مطلع كنيد (يا در صورت امكان، قبل از ازدواج با همسر جديدتان اين كار را انجام دهيد)، مي توانيد زودتر آنها را با يكديگر آشنا كنيد.

بايد اين نكته را در نظر داشته باشيد كه ملاقات اوليه تاثير زيادي در ذهنيت هر دو طرف خواهد داشت، بنابراين بايد يك زمانبندي مناسبي را براي طرفين در نظر بگيريد.

يك مكان جالبي را براي ملاقات آنها انتخاب كنيد و آنها را با يكديگر آشنا كنيد. مي توانيد آنها را به يك پارك موزه محبوبشان ببريد تا بتوانند يك ارتباط مناسبي را با يكديگر برقرار كنند.

اجازه بدهيد كه همسر آينده تان براي يك مدت زماني با بچه هايتان تنها باشد. اجازه بدهيد كه آنها با يكديگر ارتباط برقرار كنند و از شخصيت هاي يكديگر مطلع شوند.

در نهايت بچه هايتان خواهند توانست كه يك سري زمينه ها و علايق مشتركي را با ناپدري يا نامادري آينده شان پيدا كنند.
بخش دو – به فرزند خودتان زمان بدهيد تا بتواند با شرايط جديد تطابق پيدا كند
يك زماني را براي باهم بودن بچه هاي بيولوژيكي خودتان و بچه هاي ناتني خودتان در نظر داشته باشيد
يك زماني را براي باهم بودن بچه هاي بيولوژيكي خودتان و بچه هاي ناتني خودتان در نظر داشته باشيد
1. خودتان را براي مقابله با مشكلاتي كه پيش خواهد آمد، آماده كنيد.

زمانيكه يك سري افراد جديدي وارد زندگي شما و فرزندتان شوند، بايد به آنها زمان بدهيد تا بتوانند با شرايط جديد انطباق پيدا كنند.

يك سري از مشكلات رايجي كه ممكن است كودكان در اين شرايط جديد تجربه كنند، عبارت خواهند بود از:

    احساس منزوي شدن يا تنها گذاشته شدن.
    احساس اين مورد كه يك فرد ديگري جايش را گرفته است.
    احساس محدود شدن و دريافت كردن اولتيماتوم.
    بي اعتمادي يا بي احترامي نسبت به اعضاي جديد خانواده.
    احساس تحت فشار قرار گرفتن براي پذيرفتن تغييرات، قبل از آنكه خودشان آمادگي لازم را داشته باشند.

2. براي شنيدن نگراني ها و دغدغه هاي بچه هايتان، در دسترس آنها قرار داشته باشيد.

تركيب شدن يك خانواده يك مور عاطفي براي بچه ها مي باشد.

براي يك لحظه خودتان را به جاي فرزندانتان تصور كنيد – آيا آنها سوگوار سرپرست فوت شده شان هستند يا به دليل طلاقي كه گرفته ايد، او را از دست داده اند و ناراحت هستند؟

به ترس ها و نگراني هاي هر يك از بچه هاي خودتان گوش كنيد و در برنامه ايجاد خانواده جديد، احساسات و عواطف آنها را به عنوان موارد اصلي مد نظر داشته باشيد.

اين انتظار را از بچه تان نداشته باشيد كه بلافاصله خودش را با شرايط جديد تطبيق دهد يا تغيير ايجاد شده را بپذيرد و او را مجبور نكنيد كه زندگي جديدش را دوست داشته باشد؛

بلكه بايد به او اجازه دهيد كه خودش با شرايط جديد تطابق پيدا كند و در يك وضعيت عاطفي بهتري قرار بگيرد.

اين مورد را بپذيريد كه بچه شما با يك تغيير قابل توجهي مواجه شده است و ممكن است واكنش متفاوتي داشته باشد

– اين موضوع را بپذيريد و به صورت آرام او را متقاعد كنيد كه خانواده ناتني جديد را بپذيرد و با آنها ارتباط برقرار كند.

3. بچه هاي خودتان را مجبور نكنيد كه يك رابطه صميمي با خانواده ناتني شان داشته باشند.

به هر يك از بچه هاي خودتان (بچه هاي بيولوژيكي و ناتني) زمان كافي بدهيد تا بتوانند با شخصيت هاي طرف مقابلشان انطباق پيدا كنند.

هر شخصي روش متفاوتي براي مقابله با تغييرات صورت گرفته در زندگيش دارد، بنابراين بايد آنها را تنها بگذاريد و اجازه دهيد كه موقعيت را درك كنند.

به احساسات آنها احترام بگذاريد و به آنها نشان دهيد كه همچنان براي شما مهم هستند، دوستشان داريد و از آنها قدردان هستيد.

پذيرفتن تغييرات بايد به صورت تدريجي صورت بگيرد. آنها را مجبور نكنيد يا از آنها انتظار نداشته باشيد كه سريعا تغييرات ايجاد شده را بپذيرند. اين كار فقط منجر به ايجاد مشكلاتي در روابطتان خواهد شد.

4. زمان مناسبي را به فرزندان بيولوژيكي خودتان اختصاص دهيد تا روابط شما را بپذيرد.

يك ترس رايجي كه كودكان در حين ملحق شدن به يك خانواده ناتني دارند، اين مورد مي باشد كه والدين بيولوژيكي شان فرزندان ناتني جديد را بيشتر از خودشان دوست خواهند داشت.

براي نگهداشتن رابطه قوي خودتان با فرزندان بيولوژيكي تان وقت مناسبي بگذاريد و يك سري كارهايي را با هم انجام دهيد.

از طريق گوش دادن به حرف آنها يا از طريق انجام دادن يك سري كارهاي خاصي كه دوست دارند، منجر به ايجاد احساس خاص بودن و دوست داشته شدن در آنها شويد.

در صورتيكه بچه شما هنر دوست داشته باشد، سعي كنيد كه به همراه هم به كلاس هنر برويد يا در صورتيكه بچه تان بازي هاي ويدئويي دوست داشته باشيد، با هم مشغول اين بازي شويد. شايد احساس كنيد كه بايد يك رابطه قوي با بچه هاي ناتني تان داشته باشيد، ولي نبايد روابط خودتان با بچه هاي قبلي تان را فراموش كنيد.

5. صبور باشيد.

خانواده ناتني نمي تواند فقط در طول يك شب به يك شكل مناسبي دست پيدا كند. در طول فرآيند تعديل، هر شخصي با يك سري فراز و نشيب هايي مواجه خواهد شد.

بايد صبور بودن را تمرين كنيد و سعي كنيد كه با استفاده از روش هاي مناسب يك فضاي خوبي را در خانواده تان ايجاد كنيد.

فرزندان خودتان را مجبور نكنيد كه بهترين دوستان اعضاي خانواده ناتني جديد باشند، ولي همه آنها را تشويق كنيد كه به يكديگر احترام بگذارند و به صورت تيمي با هم همكاري كنند.

هيچ خانواده اي كامل نيست و در صورتيكه بخواهيد به صورت اجباري اين تفكر را در اعضاي خانواده تان ايجاد كنيد كه خانواده فوق العاده و شادي داريد، باعث خواهيد شد كه بچه هايتان از شما متنفر شود.

اجازه بدهيد كه همه چيز به صورت آرام پيش برود؛ همچنين بايد يك سري روش هاي مناسبي را براي ايجاد ارتباط مابين اعضاي خانواده جديد پيدا كنيد.
سعي كنيد كه يك سري علايق مشتركي پيدا كنيد
سعي كنيد كه يك سري علايق مشتركي پيدا كنيد
6. سعي كنيد كه يك سري علايق مشتركي پيدا كنيد.

همه افراد را به برقراري ارتباط در درون خانواده ناتني تشويق كنيد، ولي قبل از آنكه بچه ها آمادگي لازم را نداشته باشند، آنها را به هيچ كاري مجبور نكنيد.

سعي كنيد كه يك سري مشابهت هايي مابين اعضاي خانواده پيدا كنيد و آنها را تشويق كنيد كه اين علايق مشترك را با يكديگر بررسي كنند.

براي مثال، در صورتيكه شما يك دختر بيولوژيكي و يك دختر ناتني داشته باشيد كه هر دوشان فوتبال را دوست دارند، كل خانواده ناتني را به يك مسابقه فوتبال ببريد تا دختران از آن لذت ببرند و بتوانند روابط مابين خودشان را تقويت كنند.

نابرادري ها و ناخواهري هاي جديد به صورت طبيعي يك نوع احساس رقابتي را مابينشان احساس خواهند كرد، بنابراين نبايد آنها را مجبور كنيد كه بلافاصله با يكديگر ارتباط برقرار كنند.

به صورت منحصر به فرد، به هر يك از بچه ها توجه كنيد و تشابهات مابين بچه ها و فرصت هاي دوستي موجود را مشخص كنيد.

اختلال افسردگي فصلي و راه درمان

اختلال افسردگي فصلي عمده با يك الگوي فصلي (كه قبلا به عنوان اختلال عاطفي فصلي يا SAD شناخته مي شود) با وقايع مكرر افسردگي در اواخر پاييز و زمستان و با دوره هاي حالت طبيعي در بقيه سالها مشخص مي شود.

محققان موسسه ملي بهداشت روان اولين كساني بودند كه پيشنهاد مي كردند اين بيماري پاسخي به كاهش نور داشته و با استفاده از نور روشن به منظور درمان علائم آزمايش شود.

دانشمندان شناسايي كرده اند كه سروترونين عصبي، ممكن است در بسياري از افرادي كه اين اختلال را تجربه مي كنند، به طور مطلوب كار نكند.

شيوع اين وضعيت به نظر مي رسد با عرض جغرافيايي، سن و جنس متفاوت باشد.

شيوع آن در ميان افرادي كه در عرض هاي بالا / شمال زندگي مي كنند، بيشتر است.

افراد جوانتر در معرض خطر بيشتري هستند.

زنان اين احتمال را بيشتر از مردان تجربه مي كنند.
علائم اختلال افسردگي فصلي

شايع ترين علامت اين اختلال، افسردگي غيرطبيعي است.

در افسردگي كلاسيك افراد تمايل دارند وزن كم كنند و كمتر بخوابند.

اما اين وضعيت نوعي افسردگي غيرطبيعي است كه اغلب در اختلال دوقطبي مشاهده مي شود – مردم تمايل دارند وزن و خواب بيشتري داشته باشند.
اختلال افسردگي فصلي و راه درمان اختلال افسردگي فصلي و راه درمان

اگر چه همه افراد علائم زير را تجربه نمي كنند، ويژگي هاي كليدي اختلال افسردگي عمده با الگوي فصلي عبارتند از:

    هيپزومنيا (يا سرماخوردگي)
    خستگي روزانه
    فراموشي
    افزايش وزن
    بسياري از افراد ممكن است علائم ديگري نيز داشته باشند، از جمله:
    علاقه جنسي كاهش يافته است
    بي خوابي
    افكار خودكشي
    عدم علاقه به فعاليت هاي معمول و كاهش اجتماعي شدن

تشخيص اختلال افسردگي فصلي

كليد تشخيص دقيق اين شرايط تشخيص الگوي آن است.

علائم معمولا در اكتبر / نوامبر آغاز مي شود و در مارس / آوريل فرو مي روند.

بعضي از مردم در اوايل ماه اوت شروع به تجربه “كاهش” مي كنند، در حالي كه ديگران تا ژانويه خوب عمل مي كنند.

صرف نظر از زمان شروع، اكثر مردم تا اوايل ماه مه كاملا “به حالت عادي” بر نمي گردند.

براي تشخيص بايد اين الگوي شروع و بهبودي در طي حداقل يك دوره دو ساله بدون وقوع هيچ قسمت غير فصلي طي همين مدت رخ داده باشد.

اين بدان معني است كه شما اولين تشخيص را دريافت نخواهيد كرد.

اگر فكر ميكنيد ممكن است الگوي افسردگي فصلي داشته باشيد، توجه به الگو مهم است.

پيگيري علائم خود را با توجه به زماني كه آنها شروع و زماني كه آنها فرو مي ريزند در نظر بگيريد.

اين خود آگاهي مي تواند كمك كننده باشد.

نظر فردي كه ميل جنسي زياد دارد و راهكارهاي مشاور – ” دائم همه فكر و ذكرم به نيازهاي جنسيم متمركزه، حتي نمي تونم رو درس تمركز كنم. هميشه خيال پردازي جنسي دارم. با وجود ******** و رابطه جنسي هر روزه باز هم هميشه تشنه رابطه هستم.

اوايل اين ميل زياد رو نقطه قوت خودم مي دونستم و فكر مي كردم نسبت به بقيه مردها برتري بيشتري دارم! ولي حالا كه شهوت و افكار جنسي باعث شده از كار و زندگي عقب بيفتم از اين وضع راضي نيستم.
ميل جنسي زياد

نگران اينم كه نكنه به همسرم خيانت كنم. ديگه واقعا از افكار ناخواسته اي كه تو ذهنم درمورد ******** پيش مياد كلافه شدم”

همه ما در فضاي مجازي، داروخانه ها و رسانه هاي مختلف با تبليغاتي در خصوص داروهاي افزايش دهنده ميل جنسي و يا درمان هاي مختلف بي ميلي جنسي رو به رو شده ايم.

اين در حالي است كه  آن سوي اين جريان يعني ميل جنسي زياد نيز براي عده زيادي از افراد بخصوص مردان، دردسر ساز و چالش برانگيز شده است.
اما ميل جنسي چيست؟

ميل يا تمايل جنسي به انگيزه، خواست و علاقه نسبت به موضوعات جنسي اشاره دارد.

در واقع ميل جنسي، مقدمه و بخشي از عمل جنسي ( ******** ) است كه مي تواند به رابطه جنسي با شريك جنسي و يا با خود ( خود ارضايي ) منتهي شود.

ميل يا تمايل جنسي بخش غريزي و طبيعي از نيازهاي ذاتي انسان است. اين نياز تحت شرايط خاصي با شدت بيشتري احساس مي شود.
اين شرايط عبارت است از:

    ارتباط با يك شريك جنسي
    خيال پردازي هاي جنسي
    تنش و محروميت جنسي طولاني ( ميل جنسي كه به آن پاسخ داده نشده )

ميل جنسي زياد و مشاوره ازدواج
عوارض و مشكلات ميل جنسي زياد چيست؟

ميل جنسي زياد بخصوص براي افراد مجرد يا متاهليني كه با همسر خود از نظر جنسي هماهنگ نيستند مي تواند دردسرساز شود.

از جمله دردسرهاي احتمالي ميل جنسي زياد مي توان به موارد زير اشاره نمود:

    از دست دادن اعتماد به نفس و احساس ضعيف النفس بودن بخصوص در موقعيت هايي كه علارغم ميل باطني خود تسليم نيازهاي جنسي مي شوند.
    افزايش احتمال خيانت يا برقراري روابط مختلف با چند شريك جنسي
    عدم تمركز و رسيدگي در انجام ساير امور، از جمله تحصيل، كار و..
    مشكلات بين فردي و رفتار نامناسب در مقابل ديگران
    مشكلات قانوني
    پناه بردن به دنياي دروني ( خيال پردازي و انزوا )
    خود ارضايي بيش از حد
    افزايش احتمال ابتلا به بيماري هاي مقاربتي از جمله ايدز، هپاتيت و..

روانشناسي رايگان:به دليل مشكلات مالي فراوان اين روزها استفاده از روانشناسي رايگان .

و مشاوره در اين حالت بسيار پر طرفدار است روانشناسي رايگان مي تواند در زمينه هاي گوناگون ارائه گردد.

يكي از موضوعاتي كه مي توان در روان شناسي رايگان به آن پرداخت اختلال شخصيت روان پريش است.

روان پريشي به معني حالت رواني غيرطبيعي است.
اختلال روانشناسي رايگان

جنون يك اختلال روانپزشكي جدي است كه فرد را با اشكالات و تصورات مضر همراه مي كند.

در اين مقاله، ما به علل ان و علائم آن اشاره مي كنيم. توصيه مي كنيم كه اين بخش را از دست ندهيد.

اين توهم يك تجربه حسي است كه در غياب يك محرك واقعي اتفاق مي افتد.

براي مثال، فردي با توهم شنيداري مي تواند صداي مادرش را بشنود.

در حالي كه مادرش در اطراف او حضور ندارد. يا فرد با توهمات بصري چيزهايي را ميبيند.

كه يك فرد سالم در كنار او نمي بيند. فرد مبتلا به اختلال رواني پريشي متوهم از اعتقادات غلط است.

كه او فكر مي كند كه درست است و توهمات مي گويند كه او ممكن است.

شك و ترديد، توهمات غريزي توهم اجتماعي، توهمات حسي را تجربه كند.

مركز ” مشاوره ستاره ايرانيان” تنها كلينيك شبانه روزي تخصصي و روانشناسي در ايران.
اختلال رواني پريشي متوهم

    فرد مبتلا به روانپريشي ممكن است افكار غلطي داشته باشد.
    اين افكار به عنوان توهم شناخته مي شوند.
    برخي از افراد مبتلا به روانپريشي ممكن است.
    انگيزه اي براي حركت و حضور در جامعه نداشته باشند.
    چنين تجربيات روانشناختي مي تواند ترسناك باشد.

از آنجا كه افراد مبتلا به اين نوع اختلال ممكن است به محيط اطراف آسيب برسانند.

به همين دليل، آنها بايد توسط روانپزشك درمان شوند. تشخيص علائم رواني بسيار مهم است.

علائم اين بيماري عبارتند از: مشكل داشتن در تمركز نمودن. خلق و خوي بد.

بيش از حد خوابيدن. اضطراب داشتن. شك و ترديد. جدايي و انزوا از خانواده و جامعه.

داشتن توهم زياد. گفتار و گفتگوي نامنظم و پراكنده كه مرتبا محور آن تغيير مي كند.
افسردگي توام با استرس

    افسردگي توام با استرس. افكار يا اقدام به خودكشي  از مجموعه علائم مهم هستند.
    هر بيمار از بيمار ديگري متفاوت است و علت دقيق اين اختلال مشخص نيست.

با اين حال، شرايط و حالات خاصي وجود دارد كه به توسعه اختلالات روانشناختي مربوط مي شود.

استفاده از مواد مخدر، بي خوابي و عوامل محيطي در تشديد اين اختلال موثر است.

علاوه بر اين، يك وضعيت خاص در شرايط زندگي يك فرد منجر به افزايش شدت اختلال رواني او مي شود.

بيماري هايي كه مي توانند باعث اين اختلال شوند عبارتند از:

    بيماري هاي مغزي مانند بيماري پاركينسون، بيماري  كيست يا تومورهاي مغزي.
    بيماريهاي دمانس مانند آلزايمر، ساير عفونت هايي كه به مغز حمله مي كنند.

برخي از انواع صرع و سكته مغزي نيز موثر هستند.

عوامل خطر براي تشديد و رشد رواني اجتماعي مهم هستند.

در اين زمان، نمي توان دقيقا مشخص كرد كه علت اختلال رواني جنون است.
مشاوره روانشناسي رايگان

    با اين حال، تحقيقات نشان داده است .
    كه ژنتيك مي تواند در اين نقش نقش داشته باشد.
    اگر فردي با خانواده داراي چنين نقصي باشد.

احتمال دارد والدين، كودك، خواهر يا برادر نيز از ديوانگي رنج ببرند.

كودكان مبتلا به اختلال نيز مبتلا به روانپريشي يا ديوانگي هستند.

انواع روانپريشي يا ديوانگي را مي توان در دسته هاي زير جاي داد.

اين بيماري رواني همچنين شامل چندين نوع است كه تحت شرايط خاص ايجاد مي شوند:

اين نوع اختلال رواني ممكن است به زودي به دليل يك دوره استرس شديد.

يا شوك از دست دادن خويشاوندان نزديك به يك فرد رخ دهد.

و فرد به زمان قبلي خود بازمي گردد.

روان پريشي ناشي از مصرف مواد مخدر و الكل هم نوعي از ان است.

    محرك ها و داروها مواد مخدر غير مجاز مانند :
    متامفتامين و كوكائين مي توانند باعث بي خوابي شوند.
    مايعات غير قانوني مانند LSD اغلب جنون را ايجاد مي كنند.
    اما با اثرات موقتي همراه هستند.
    معتادين به الكل و مواد مخدر، روان پريشي .
    و بي نظمي ناگهاني را تجربه خواهند كرد.

يازده اشتباه والدين در رفتار با نوجوانان

زماني كه صحبت از تربيت نوجوان مي شود، هورمون هاي پرخاشگري، سوءتفاهم، داد و بيداد، محدوديت ها و بازپرسي به ذهن مي آيند.

آيا شما ترجيح نمي دهيد به احترام ، انتقال به بزرگسالي ، بحث هاي منطقي و رفتار معقول فكر كنيد؟

يكي از نيازمندي هاي بزرگ كردن فرزندان تعادل روشن بين اقتدار و دوست داشتن مي باشد، و هنگام نوجواني اين تعادل داشتن بسيار مهم تر است. چگونه مي توانيد كودك را بدون تخريب ارتباط تربيت كنيد؟
اشتباهات والدين در برخورد با نوجوانان

در اين مقاله برخي از اشتباهات والدين در برخود با نوجوانان و هنگام تربيت آن ها را ليست كرده ايم.
فقدان ثبات

فقدان ثبات يكي از متداول ترين اشتباهات والدين در برخورد با نوجوانان است. در حاليكه همه كودكان نيازمند تربيت و انضباط مداوم هستند، اين مسئله در دوره نوجواني مهم تر مي شود. زماني كه يك رفتار يك روز پذيرفته شده و روز ديگر ناديده گرفته مي شود گيج مي شوند.

قوانين ايجاد شده نيازمند پيامدهاي مشخص هستند. پيامدهاي واقع گرايانه و با ثبات تصويري از جهان واقعي را به نوجوان مي دهند. مشخص كردن قوانين خانه با پيامدهاي مشخص، سپس مسئوليت پذيري متناسب با آن، براي همه بچه ها ايمني و جهت را فراهم مي آورد.
گوش نكردن

والدين اغلب مي خواهند مورد احترام واقع شوند، اما اغلب جواب اين احترام را از طريق گوش نكردن به نوجوان نمي دهند.

گوش نكردن به اون اين پيام را مي رساند كه حرف با ارزشي براي گفتن ندارد. حتي زمان مخالفت كردن، بايد به نوجوان فرصت دهيد تا افكار و احساساتش را بيان كند.

اين مسئله البته به معني اين نيست كه نوجوان مي تواند پرخاشگري يا بدرفتاري كند. الگودهي و ايجاد راهنما براي پايان دادن به اختلافات ضروري است. اگر مي خواهيد شنيده شويد، چگونگي گوش دادن را بياموزيد.

يازده اشتباه والدين در رفتار با نوجوانان

تنبيه كردن هنگام خشم

گاهي والدين تنها زماني تنبيه مي كنند كه ديگر صبرشان لبريز شده است. اين امر به نوجوانان اجازه مي دهد قبل از اينكه عواقب آن را متحمل شوند ، براي يك دوره بدرفتاري كنند.

اين مسئله نه تنها گيج كننده است بلكه منجر به سوء استفاده نيز مي شود. روبرو شدن هيجاني با نوجوان اغلب تاثيرات شديدي به همراه دارد، بلكه در اكثر اوقات يك مانع ارتباطي بزرگ در رابطه والد فرزند ايجاد مي كند.

فرزندپروري با ثبات، همانطور كه در بالا توضيح داده شد، از تنبيه در هنگام خشم جلوگيري مي كند. فاصله گرفتن از موقعيت تا زماني كه فرد از لحاظ هيجاني بهبود يابد نيز مي تواند موثر باشد.
تنبيه نامربوط

تنبيه همواره بايد بازتاب پاسخ به عمل خلاف باشد. براي مثال، اگر نوجوان بعد از ساعت مقرر شب به خانه برگردد، محدود كردن بيرون رفتن او به مدت محدود مي تواند مفيد باشد.

نوجواني كه تكاليفش را ننوشته بايد در خانه بماند تا تمام كند و دورهمي بعد از ظهر را بايد كنسل كند. اگر نوجوان دورهمي بعد از ظهر را به عنوان تنبيه از دست بدهد، اما در واقع تكليف مدرسه را انجام نمي دهد، عواقب آن معقول و منطقي نيستند.
پذيرفتن هر رفتاري به خاطر سن نوجوان

اينكه بر اساس علم و منطق نوجواني سني است كه نوجوان تحت تغييرات فيزيكي و هيجاني است، نبايد بهانه اي شود براي هر گونه رفتار نامناسب.

اغلب، نوجوان هايي كه به آنها اجازه داده مي شوند هر رفتاري را نشان دهند هنگام بزرگسالي آن رفتار را رها نمي كنند. شخصيت در هر سني همان شخصيت است. انتظارات رفتاري بايد مطابق با موازين درست باشد نه سن كودك.

بوسپيرون كه با نام تجاري بوسپر نيز شناخته مي شود از جمله داروهاي ضد اضطراب است كه براي درمان اختلالات اضطرابي از جمله اضطراب فراگير، اضطراب اجتماعي و ساير انواع اضطراب ها به كار مي رود.

عملكرد اساسي بوسپيرون به اين صورت است كه از طريق تاثير بر مواد طبيعي در مغز و انتقال‌دهنده‌هاي عصبي، براي درمان اختلال اضطراب به كار مي‌ رود.

پس از مصرف بوسپيرون، علايمي از موارد زير كاهش يافته و به طور كلي علايم اضطراب فروكش خواهد كرد.

    تپش قلب،
    گز گز كردن دست ها،
    خيس شدن كف دست
    و..

از بوسپيرون علاوه بر درمان رايج در اختلالات اضطرابي، به منظور كاهش علايم افسردگي نيز استفاده مي شود.

پژوهش هاي باليني مويد ان است كه در اختلال كمبود مسل جنسي نيز بوسپيرون مي تواند مفيد واقع شود هر چند تجويز و تشخيص نهايي بر عهده ي پزشك است.
دوز مصرفي بوسپيرون و نحوه ي مصرف

نحوه ي مصرف به دستور پزشك معالج تان مشخص مي شود. بنابراين از كم و يا زياد كردن خودسرانه دوز دارو اجتناب كنيد.

بر اساس مزان اضطراب، شدت علايم و نحوه ي پاسخ گويي بدن تان، ممكن است ۲ الي ۳ بار مصرف خوراكي در طي روز براي تان در نظر گرفته شود.

نكته ي قابل توجه آن است كه بلافاصله پس از مصرف اين دارو، علايم اضطراب كاهش نخواهند يافت.

به عبارتي ممكن است در هفته هاي اول مصرف، علايم بيشتري از اضطرابرا تجربه كيند كه به مرور و پس از حداقل۱ماه كاهش خواهند يافت.

بنابراين از مصرف بوسپيرون به عنوان مسكن موقت خودداري كنيد و طول دوره ي مصرف تان را به طور كامل طي كنيد.
بوسپيرون و افسردگي - تداخل دارويي و عوارض

عوارض جانبي بوسپيرون

عوارضي زير از جمله عوارض احتمالي بوسپيرون است كه با مصرف همزمان گريپ فروت ممكن است تشديد شود.

    سرگيجه،
    خواب‌آلودگي،
    سردرد،
    تهوع،
    نگراني،
    بي‌قراري،
    تاري ديد،
    خستگي
    مشكلات خواب

اگر هر يك از اين عوارض ادامه يافت يا بدتر شد به سرعت با پزشك خود تماس حاصل كنيد.

بيماران اضطرابي ممكن است در بسياري از موارد، از مبتلا شدن به عوارض جانبي در هراس باشند و به همين دليل، مصرف دارو را ادامه ندهند.

در اين زمينه لازم است بدانيد كه عوارض جانبي در مورد همه ي افراد صادق نيست و تداوم دارو تا كنترل كامل اضطراب، امري ضروري است.

بهترين كار اين است كه به پزشك تان اعتماد كنيد و روان درماني و مشاوره را همزمان با دارو پيش ببريد.

بوسپيرون و افسردگي هر دو بر هم تاثيرگذاشته و علاوه بر درمان افسردگي، استفاده نادرست آن سبب بروز افسردگي مي شود.

روان شناسي اعصاب تركيبي از مولفه هاي عصب شناختي و روان شناسي مي باشد. روان شناسان اعصاب تاثيرات شرايط روان شناختي را بر روي سيستم هاي عصبي – شامل مغز و ستون فقرات – مطالعه مي كنند .

همچنين روش هايي را بررسي مي كنند كه تغييرات شيميايي مغز در نتيجه صدمه، هورمون ها و يا عوامل محيطي، مي تواند بر روي سلامت رواني تاثير گذار باشد.
تاريخچه روان شناسي اعصاب

از هزاران سال پيش مردم با تاثيرات وضعيت هاي روان شناختي آشنا بوده اند. براي اولين بار در سال ۳۵۰۰ قبل از مسيح، ايمنهوتپ به عنوان كشيش روحاني مصري شروع به مطالعه تاثيرات مغز بر روي رفتار كرد. بقراط بيان كرد كه مغز به طور مستقيم بر روي رفتار تاثير دارد.

فيلسوفي به اسم رن دسكارتز تحت تاثير شديد نحوه ايجاد ذهنيّت از طريق مغز قرار گرفت، هر چند كه وي به دليل استفاده زياد از روش هاي غير علمي مورد انتقاد قرار گرفته است.

با اين وجود، وي به منظور شناخت نحوه كاركرد مغز و بدن، بر روي حيوانات زياي كالبد شكافي انجام داد.

روان شناسي اعصاب در نيمه دوم قرن نوزدهم ظهور كرد و بعد از آن علم ذهن تا قرن بيستم شروع به پيشرفت كرد و دانشمندان به اين شناخت دست يافتند كه بخش هاي خاصي از مغز، عملكرد هاي بدني خاصي را كنترل مي كند.

همچنين، در حال حاضر ما مي دانيم كه مواد شيمايي از قبيل انتقال دهنده هاي عصبي و هورمون ها مي توانند بر روي مسير سيگنال ها، هم در درون مغز و هم در ساير بخش هاي بدن، تاثير گذار باشند.

اين مورد منجر به باز شدن يك پنجره جديد مربوط به دنياي مغز براي اعصاب شناسان شد و اين آگاهي منجر به ظهور روان شناسي اعصاب مدرن شد.

روان شناسي اعصاب در درمان

در طول چندين قرن، متخصصان سلامت روان بر روي درمان مغز كار مي كردند در حالي كه قادر به مشاهده اين ارگان در حال درمان نبودند.

با اين وجود در روش هاي زيادي، مغز همچنان يك عامل مرموزي مي باشد و روان شناسي اعصاب يك رشته نوظهوري مي باشد كه بينش هايي جديدي را در مورد نحوه كاركرد مغز به درمانگران ارائه مي دهد و مولفه هاي پزشكي و روان شناختي را به كار مي گيرد.

درمانگراني كه مولفه هاي روان شناسي را در تكنيك هاي متنوعي مورد استفاده قرار مي هند، در اغلب موارد بينش هاي مربوط به اين زمينه را با رهيافت هاي ديگر ادغام مي كنند.

برخي از افراد به عنوان يك پزشك و يا عصب شناس تحت آموزش قرار مي گيرند؛ و افراد ديگري به عنوان درمانگران اصلي عمل مي كنند.

در مراحل اوليه، روان شناسي اعصاب مربوط به ارزيابي شرايطي بود كه بر روي سلامت مغز تاثير گذار بود، همانند آسيب هاي ذهني درماني و آلزايمري، و همراه با آن يك ارزيابي در مورد عملكرد عصب شناختي صورت مي گرفت كه مي توانست بر روي سلامت رواني تاثير گذار باشد.

روان شناسان اعصاب باليني، سلامت عصب شناختي را مورد بررسي قرار مي دهند. آنها مي توانند اسكن هاي مغز را بررسي كنند، با پزشكان طبّي مشورت كنند، و به منظور تشخيص و درمان شرايط و مشكلات ذهني، از آزمون هاي آزمايشگاهي استفاده كنند.

فيدبك عصبي به عنوان يك رهيافت درماني، فعاليت مغز را در زمان واقعي مشاهده مي كند. بعد از آن، درمانگر در مورد نحوه پيشرفت و يا تغيير فعاليت هاي ذهني به منظور دستيابي به سلامت ذهني بهتر، فيدبك هايي را به درمانجو ارائه مي دهد.

همچنين برخي از روان شناسان اعصاب، مشكلات يادگيري از قبيل ديزلكسيا (عدم توانايي خواندن) را درمان مي كنند.

روان شناسي اعصاب به شدت از رسوم تجربي و آزمايشگاهي حمايت مي كند. بيشتر روان شناسان اعصاب، از رهيافت آزمون – خطا استفاده مي كنند، كه منجر به ايجاد تغييرات محدود در كارايي آنها شده است.

براي مثال، يك درمانگري كه از روان شناسي اعصاب استفاده مي كند، ممكن است قبل از ايجاد هر تغييري يك توصيه پزشكي خاصي را ارائه دهد.

در صورتي كه تجويز دارو داراي كاربرد مناسبي نباشد، درمانگر مي تواند تغييرات ذهني و داروهاي ديگر را هم پيشنهاد دهد و يا در صورتي كه كلا كارايي نداشته باشد، تجويز دارو را حذف كند.
نحوه تاثير روان شناسي اعصاب بر روي پيامد هاي درماني

روان شناسي اعصاب بر روي روش هاي درمان سنّتي زيادي تاثير گذار بوده است.

براي مثال، رهيافت هاي مبتني بر آگاهي به منظور مديريت استرس، تا حدّي بر مبناي ارائه اطلاعاتي هستند كه آگاهي مي تواند منجر به تغيير در فعاليت ذهن شود و يا برخي از مشكلات سلامت رواني را درمان كند.

ايده مربوط به تغيير ذهن، كه به عنوان نرو پلاستيك يا پلاستيك جراحي عصب شناخته مي شود، در سال هاي اخير منجر به جلب توجه زيادي در بين متخصصان سلامت روان، به خصوص در رابطه با الگوهاي واكنش، شده است.

يك الگوي معمولي واكنش در بين افراد، انحراف منفي مي باشد – اين تصور كه مغز ما بر روي احساسات و اتفاقات منفي متمركز شود.

درست همانند كاري كه نياكان ما براي بقاء انجام دادند، ما به جاي تمركز بر روي تجارب مثبت، فقط بر روي مواردي تمركز مي كنند كه بهزيستي ما را تهديد مي كنند.

روان شناسي اعصاب بيان مي دارد كه ما مي توانيم اين الگوها را ، چه اين الگوها ژنتيكي باشند و داراي ريشه هاي تكاملي باشند كه ما به ارث برده ايم و يا بر مبناي تجارب زندگي ما باشند، تغيير دهيم.

درمانگران زيادي در رهيافت هاي خودشان، اين روش را با روان شناسي ادغام مي كنند.

برخي از روش هاي روان شناسي اعصاب نسبتا جديد هستند، هر چند مورد آزمون قرار نگرفته اند.

بنابراين افرادي كه مايل به استفاده از روان شناسي اعصاب هستند، بايد تا جايي كه مي توانند در مورد دكتر ها و درمانگران اين رهيافت درماني اطلاعات بيشتري كسب كنند.