با اين وجود يك مطالعه صورت گرفته نشان داده است كه در واقعيت ميزان تنهايي آمريكايي ها افزايش پيدا كرده است.
بعد از انجام اين مطالعه در سال 2018، يك افزايش 13% در ميزان تنهايي آمريكايي ها گزارش شده است.
در حاليكه تنهايي بر روي افراد داراي سنين مختلف تاثيرگذار مي باشد، ولي نشان داده شده است كه ژن Z (افرادي كه در سال 2018 مابين سن 18 و 22 سالگي بودند) تنهاترين نسل مي باشد.
بنابراين بايد اين موضوع را مطرح كر كه ميزان افزايش تنهايي در واقعيت چه معنايي براي ما دارد.
تنهايي و تنها شدن
نكته مهمي كه بايد مورد توجه قرار بگيرد عبارت از اين است كه تنهايي لزوما يك مورد بدي نمي باشد، ولي احساس تنهايي يا منزوي بودن مي تواند يك مورد منفي و بدي باشد.
مطالعات صورت گرفته نشان داده اند افرادي كه به تنهايي زندگي مي كنند، در مقايسه با همتايان ازدواج كرده خودشان داراي ارتباطات اجتماعي بهتر و قوي تري هستند.
يكي از مطالعات صورت گرفته نشان داد افراد مجردي كه به تنهايي زندگي مي كنند در مقايسه با دوستان متاهل خودشان، به احتمال بيشتري شب خودشان را به همراه دوستانشان در بيرون از خانه خواهند بود، به رستوران ها خواهند رفت و در كلاس هنر شركت خواهند كرد.
علاوه بر اين ممكن است قرار گرفتن در كنار ساير افراد هيچ تاثيري بر روي احساس تنهايي يا انزوا نداشته باشد.
براي مثال اين امكان وجود دارد كه يك پدر يا مادر جديد احساس كند ارتباطش با دنياي بيرون از بين رفته است و احساس منزوي بودن كند.
در حاليكه تنها بودن يك روش مناسبي براي شارژ كردن و بررسي كردن وضعيت خودتان مي باشد، ولي احساس تنهايي يا انزواي بلند مدت مي تواند خطرناك باشد.
تنهايي و سلامت ذهن و روان
همانطور كه قابل پيشبيني مي باشد، تنهايي با نرخ بالاتر افسردگي و اضطراب مرتبط است.
افسردگي و اضطراب عبارت از دو موردي مي باشند كه با انحطاط ساختاري هيپوكامپوس و كورتكس جلوي مغز ارتباط دارند.
بنابراين اين شرايط نه تنها بر روي وضعيت رواني فرد تاثير مي گذارد، بلكه همچنين بر روي خود ذهن هم تاثير مي گذارد.
همچنين اين امكان وجود دارد كه تنهايي مزمن بر روي شناخت، توانايي تمركز، حل مسئله و تصميم گيري فرد تاثير گذار باشد.
همچنين تحقيقات صورت گرفته نشان داده اند كه تنهايي مي تواند تركيب شيميايي مغز ما را تغيير دهد.
يك مطالعه صورت گرفته بر روي موش ها نشان داده است كه تنهايي منجر به ايجاد يك عدم توازن عصبي – شيميايي مي شود كه مي تواند بر روي بادامه مغز و هيپوتالاموس تاثير داشته باشد؛
هيپوتالاموس و بادامه مغز عبارت از بخش هايي از مغز مي باشند كه بر روي احساسات تاثيرگذار هستند.
هر چند كه اكثر افراد در انزواي واقعي زندگي نمي كنند، ولي يافته هاي موجود نشان دهنده وجود داشتن يك ارتباطي مابين احساس انزوا و سلامت ذهني و رواني مي باشند.
تنهايي و سلامت فيزيكي
سلامتي فقط بر روي بهزيستي رواني و تفكر ما تاثير نمي گذارد؛
بر اساس نتايج مربوط به يك مطالعه صورت گرفته در كلينيك كليولند (Cleveland Clinic) تنهايي منجر به افزايش كورتيزول مي شود كه مي تواند “عملكرد شناختي را معيوب كند، سيستم ايمني را با خطر مواجه كند و ريسك بوجود آمدن مشكلات عروقي، التهاب و بيماري قلبي را افزايش دهد.”
مطالعات صورت گرفته به اين نتيجه دست يافته اند كه تنهايي همچنين مي تواند يك تاثير منفي بر روي كيفيت خواب داشته باشد، سطح كلسترول را بالا ببرد و ريسك ديابت نوع 2 را افزايش دهد.