يازده اشتباه والدين در رفتار با نوجوانان
زماني كه صحبت از تربيت نوجوان مي شود، هورمون هاي پرخاشگري، سوءتفاهم، داد و بيداد، محدوديت ها و بازپرسي به ذهن مي آيند.
آيا شما ترجيح نمي دهيد به احترام ، انتقال به بزرگسالي ، بحث هاي منطقي و رفتار معقول فكر كنيد؟
يكي از نيازمندي هاي بزرگ كردن فرزندان تعادل روشن بين اقتدار و دوست داشتن مي باشد، و هنگام نوجواني اين تعادل داشتن بسيار مهم تر است. چگونه مي توانيد كودك را بدون تخريب ارتباط تربيت كنيد؟
اشتباهات والدين در برخورد با نوجوانان
در اين مقاله برخي از اشتباهات والدين در برخود با نوجوانان و هنگام تربيت آن ها را ليست كرده ايم.
فقدان ثبات
فقدان ثبات يكي از متداول ترين اشتباهات والدين در برخورد با نوجوانان است. در حاليكه همه كودكان نيازمند تربيت و انضباط مداوم هستند، اين مسئله در دوره نوجواني مهم تر مي شود. زماني كه يك رفتار يك روز پذيرفته شده و روز ديگر ناديده گرفته مي شود گيج مي شوند.
قوانين ايجاد شده نيازمند پيامدهاي مشخص هستند. پيامدهاي واقع گرايانه و با ثبات تصويري از جهان واقعي را به نوجوان مي دهند. مشخص كردن قوانين خانه با پيامدهاي مشخص، سپس مسئوليت پذيري متناسب با آن، براي همه بچه ها ايمني و جهت را فراهم مي آورد.
گوش نكردن
والدين اغلب مي خواهند مورد احترام واقع شوند، اما اغلب جواب اين احترام را از طريق گوش نكردن به نوجوان نمي دهند.
گوش نكردن به اون اين پيام را مي رساند كه حرف با ارزشي براي گفتن ندارد. حتي زمان مخالفت كردن، بايد به نوجوان فرصت دهيد تا افكار و احساساتش را بيان كند.
اين مسئله البته به معني اين نيست كه نوجوان مي تواند پرخاشگري يا بدرفتاري كند. الگودهي و ايجاد راهنما براي پايان دادن به اختلافات ضروري است. اگر مي خواهيد شنيده شويد، چگونگي گوش دادن را بياموزيد.
يازده اشتباه والدين در رفتار با نوجوانان
تنبيه كردن هنگام خشم
گاهي والدين تنها زماني تنبيه مي كنند كه ديگر صبرشان لبريز شده است. اين امر به نوجوانان اجازه مي دهد قبل از اينكه عواقب آن را متحمل شوند ، براي يك دوره بدرفتاري كنند.
اين مسئله نه تنها گيج كننده است بلكه منجر به سوء استفاده نيز مي شود. روبرو شدن هيجاني با نوجوان اغلب تاثيرات شديدي به همراه دارد، بلكه در اكثر اوقات يك مانع ارتباطي بزرگ در رابطه والد فرزند ايجاد مي كند.
فرزندپروري با ثبات، همانطور كه در بالا توضيح داده شد، از تنبيه در هنگام خشم جلوگيري مي كند. فاصله گرفتن از موقعيت تا زماني كه فرد از لحاظ هيجاني بهبود يابد نيز مي تواند موثر باشد.
تنبيه نامربوط
تنبيه همواره بايد بازتاب پاسخ به عمل خلاف باشد. براي مثال، اگر نوجوان بعد از ساعت مقرر شب به خانه برگردد، محدود كردن بيرون رفتن او به مدت محدود مي تواند مفيد باشد.
نوجواني كه تكاليفش را ننوشته بايد در خانه بماند تا تمام كند و دورهمي بعد از ظهر را بايد كنسل كند. اگر نوجوان دورهمي بعد از ظهر را به عنوان تنبيه از دست بدهد، اما در واقع تكليف مدرسه را انجام نمي دهد، عواقب آن معقول و منطقي نيستند.
پذيرفتن هر رفتاري به خاطر سن نوجوان
اينكه بر اساس علم و منطق نوجواني سني است كه نوجوان تحت تغييرات فيزيكي و هيجاني است، نبايد بهانه اي شود براي هر گونه رفتار نامناسب.
اغلب، نوجوان هايي كه به آنها اجازه داده مي شوند هر رفتاري را نشان دهند هنگام بزرگسالي آن رفتار را رها نمي كنند. شخصيت در هر سني همان شخصيت است. انتظارات رفتاري بايد مطابق با موازين درست باشد نه سن كودك.