اختلالات خلقي و اضطراب
اختلالات اضطرابي
همه ي ما در بسياري از موقيعت هاي زندگي به طور طبيعي احساس اضطراب مي كنيم، رايجترين واكنش به فشار رواني و محرك تنش زا، اضطراب است.
مفهوم اضطراب
منظور از اضطراب، هيجان ناخوشايندي است كه با اصطلاحاتي مانند نگراني، تنش و ترس بيان مي شود.
اكثر رفتارهاي اضطرابي، رفتارهاي كاملا طبيعي و به صورت واكنش هاي سازگارانه هستند كه به ما كمك مي كنند تا در شرايط دشواري كه برايمان پيش آمده صحيح عمل كنيم.
گاهي اضطراب آنقدر شديد يا انقدر با رويدادها و موقيعت هاي نامناسب همراه مي شود كه براي فرد مشكل ساز و ناسازگارانه جلوه مي كند و به اضطراب مرضي و اختلال اضطرابي تبديل مي شود.
نشانه هاي اختلال اضطرابي
در اختلال اضطرابي، ميزان ترس بسيار بيشتر از تهديد يا خطر است. يعني شدت ترس با شدت تهديد تناسب منطقي ندارد (مثلا در فوبياهاي خاص: ترس از آسانسور).
افراد دائما خود را در حالت ترس و نگراني مي بينند بدون آنكه علت آن مشخص باشد.
ترس و نگراني به طور مزمن وجود دارند و دايما فرد را رنج مي دهند، تا جايي كه نمي تواند زندگي روزمره ي خود را با حالت عادي پيش ببرد.
اين حالت ممكن است باعث شود كه فرد نتواند شغل خود را حفظ كند يا با دوستان، همسر يا اعضاي خانواده روابط طولاني مدت داشته باشد.
انواع اختلالات خلقي و اضطراب
اختلال اضطراب جدايي
اختلالي رواني كه در آن، فرد به علت جدا شدن از خانه يا از افرادي كه به آنها وابستگي عاطفي زيادي دارد (پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، فرزندان، خواهر، برادر، همسر) به شدت مضطرب مي شود.
اختلال وحشتزدگي
اختلال وحشتزدگي، يعني حملات مكرر وحشت يا اضطراب. حمله ي وحشت زدگي عبارت است از ترس و ناراحتي شديد كه در عرض چند دقيقه به اوج خود مي رسد.
اين حملات با بعضي سمپتوم هاي فيزيكي همراه هستند، از جمله: تپش قلب، تنفس سريع، سرگيجه، تعريق زياد، تهوع و لرزش.
آگورافوبيا
افراد مبتلا به آگورافوبيا هميشه مي ترسند كه مبادا در جايي گير بيفتند و در صورت نياز فوري نتوانند به موقع كمك دريافت كنند، ترس از فضاهاي بسته يا فضاهاي باز، ترس از استفاده از انواع وسيله ي حمل و نقل، ترس از ايستادن در صف و قرار گرفتن در داخل جمعيت از اين دسته اختلالات هستند.
فوبياهاي خاص
عبارتند از ترس هاي افراطي، غير منطقي و مداوم نسبت به يك شيء يا يك وضعيت خاص (مثلا ترس از پرواز با هواپيما، ارتفاع، حيوانات، آمپول، مشاهده ي خون).
اختلال اضطراب اجتماعي
عبارت است ترس شديد و دايمي از موقيعت هايي كه در آنها فرد، در جمع ديگران قرار مي گيرد يا بايد جلوي آنها كاري كند (سخنراني كند).
افراد مبتلا به اين اختلال از هرگونه موقيعت اجتماعي كه فكر مي كنند در آن مورد ارزيابي منفي ديگران قرار مي گيرند، مي ترسند و سعي مي كنند از آن دور باشند.
اختلالات خلقي عبارتند از ناراحتي ها و نابساماني هاي هيجاني و عاطفي كه باعث مي شوند فرد از درون ناراحت باشد و نتواند كارها و وظايف خود را خوب انجام دهد.
اختلالات خلقي به دو دسته ي كلي اختلالات افسردگي و اختلالات دو قطبي تقسيم مي شوند.
اختلالات افسردگي
همه ي انسان ها در مقطعي از زندگي خود احساس افسردگي مي كنند و معمولا مي توانند علت اين افسردگي را به رويدادهاي مشخصي ربط دهند، تجربه هايي مثل از دست دادن شغل يا فوت بستگان نزديك مي توانند آغاز دوره اي از غم و تكرار بعضي افكار منفي شوند.
اكثر افراد مي توانند اين احساسهاي منفي را در عرض چند روز يا چند هفته از بين ببرند و به زندگي عادي خود بازگردند.
اما براي بعضي از افراد نشانه هاي افسردگي به مدت طولاني مي ماند و در همه ي جوانب زندگي آن ها نفوذ مي كند.
نشانه هاي هيجاني و انگيزشي اختلال افسردگي
تجربه هاي هيجاني افراد افسرده منفي هستند و ديگران آن ها را معمولا غمگين، نوميد، پريشان، محزون، بي انگيزه، بي نشاط و دلسرد توصيف مي كنند.
از تمايلات جنسي اين افراد به شدت كاسته مي شود.