اختلالات خوردن

اختلالات خوردن (Eating disorder)

اختلالات خوردن الگوهاي آشفته ي غذا خوردن را شامل مي شود.

در اين اختلال، افراد معمولا اندازه ي بدن خود را بيش از حد براورد مي كنند (آشفتگي در تصوير بدن)، به همين دليل از الگوهايي براي غذا خوردن تبعيت مي كنند كه سبب مختل شدن زندگيشان مي شود.

عزت نفس اين افراد به شدت وابسته به اهميت وزن و شكل بدنشان است.

اين افراد عادات غذايي غير طبيعي و مختل شده اي دارند.
  علائم موجود در اختلالات خوردن

از جمله علائم موجود در اين اختلال مي تواند اجتناب از غذا خوردن و يا پرخوري شديد باشد كه افراد بر حسب داشتن هر كدام از نشانه ها در طبقه ي خاصي از اختلالات خوردن قرار مي گيرند.

افراد مبتلا به اين اختلال از روش هاي خاصي براي دفع كردن غذا استفاده مي كنند كه همين عوامل نيز مي تواند آسيب رسان باشد و علاوه بر اينكه زندگي فرد را مختل مي كند، در نهايت مي تواند به مرگ فرد منجر شود.

دو نوع اساسي اختلالات خوردن، بي اشتهايي رواني و پراشتهايي رواني است.

اين دو اختلال، اگرچه بصورت مجزا از هم طبقه بندي شده اند، اما ويژگي هاي مشترك از جمله سن آغاز، شيوع بيشتر در جنس مونث و از همه مهم تر يك ترس شديد از چاقي در هر دو اختلال وجود دارد.
بي اشتهايي عصبي (anorexia nervosa)

بر خلاف نام گذاري غلط اين اختلال، افراد مبتلا به اين اختلال بسيار به خوردن علاقه دارند و اشتهاي آنها عادي است ولي از خوردن امتناع مي كنند.

سه نشانه ي اشكار در اين اختلال:

خوردن به شدت محدود كه سبب مي شود فرد وزن بسيار كم داشته باشد

ترس شديد و غير واقع بينانه از چاق شدن يا افزايش وزن

خود پنداره ي آشفته در مورد شكل يا وزن بدن

اين افراد، مصرف غذاي خود را محدود مي كنند، دلمشغول چاق شدن مي شوند و احساس مي كنند كه چاق هستند، با اينكه ممكن است به طور جدي لاغر باشند.

بسياري از افراد مبتلا به بي اشتهايي عصبي، معيارهاي عالي براي رفتار و عملكرد خود دارند.

اين افراد از لحاظ هيجاني فرو خورده هستند و از روابط صميمي خارج از خانواده خودداري مي كنند.

    محدود كننده
    پاكسازي كننده

محدود كننده: اين افراد از خوردن امتناع مي كنند و براي كاستن از وزن خود به رفتارهايي مانند سوء استفاده از قرصهاي رژيمي و ورزش كردن اجباري مي پردازند.

پاكسازي كننده (تيپ پرخور / تخليه كننده): اغلب اوقات از خوردن امتناع مي كنند و زماني هم كه چيزي ميخورند، اقدام به عمل هاي جبراني نظير استفراغ عمدي، مي كنند.

شيوع اختلال بي اشتهايي عصبي در دخترها، ۱۰تا ۲۰برابر بيشتر از پسرهاست.

اين اختلال در سن بلوغ و ازدواج بيشتر است.

سن شروع اين اختلال، ۱۴ تا ۱۸ سالگي است.
اختلال پرخوري عصبي (bulimia nervosa)

افراد مبتلا به اين اختلال، به پرخوري مي پردازند كه در طول آن، مقدار بيش از اندازه ي غذا، ظرف مدت زمان كوتاه (مثلا ۲ ساعت) مي خورند.

آنها در مدت اين دوره ها احساس فقدان كنترل مي كنند كه باعث مي شود احساس كنند نمي توانند خوردن را متوقف كرده يا مقدار غذايي را كه ميخورند، تنظيم كنند.

آنها براي اينكه از افزايش وزن اجتناب كنند، بعدا به پاكسازي مي پردازند كه در طول آن از طريق روش هايي مانند استفراغ عمدي، سوء مصرف ملين، مدرات يا داروهاي ديگر و روزه گرفتن يا ورزش مفرط كالري هاي اضافي را جبران مي كنند.

اين اختلال لزوما با چاقي همراه نيست و اكثر افراد مبتلا داراي وزن نرمال هستند.

در اين بيماران احساس شرم، پريشاني، درماندگي و احساس عدم كنترل و افسردگي (دلتنگي پس از پرخوري) بسيار شايع است.
پيامدهاي جسماني اختلال پرخوري عصبي

افراد مبتلا به اختلال پرخوري عصبي دچار مشكلات جسماني متعدد مي شوند كه جدي ترين آنها در رابطه با پاكسازي روي مي دهد.

براي مثال، شربت ipecac (دارويي كه افراد براي استفراغ استفاده مي كنند)، در صورتي كه به طور منظم و به مقدار زياد مصرف شود، عواقب مسموم كننده ي جدي دارد.

افرادي كه به طور مكرر استفراغ مي كنند، دچار پوسيدگي دندان نيز مي شوند، زيرا مواد استفراغ آور بسيار اسيدي هستند.

قرص هاي رژيمي كه افراد مبتلا به پرخوري عصبي مصرف مي كنند نيز مي تواند عواقب مسموم كننده داشته باشند.