روانشناسي عشق در نوجواني

روانشناسي عشق در نوجواني و عشق در 15 سالگي و حتي در 13سالگي و نحوه برخورد با نوجواني كه عاشق شده چگونه است. زمان مطالعه 5 دقيقه است.
عشق در نوجواني

روابط عاشقانه چيزهاي زيادي براي آموزش به نوجوانان دارد، درباره موضوعات مختلف از جمله:

    هيجان،
    ارتباط،
    همدلي،
    هويت
    براي برخي ارتباط جنسي.

اين ارتباط درس هايي را با خود به همراه دارد كه مي توانند بنياد ارتباطهاي دراز مدت در بزرگسالي باشند، هم چنين سهم بزرگي در رشد، تاب آوري و شادي در نوجوانان دارند.
دوستي و روانشناسي عشق در نوجواني

در نوجوانان، داشتن يك دوست دختر يا دوست پسر مي تواند باعث افزايش اعتماد به نفس شود.

نوجوانان زماني كه رابطه صميمانه و مثبت است شادتر هستند. نوجوانان به تجربه حمايت، اعتماد و نزديكي در رابطه صميمانه اهميت مي دهد.

در واقع، نوجوانان با والدين و همسالان خود مشكلات بيشتري دارند تا با شريك عاطفي خود، و اختلافات شديد در ارتباطات با افزايش سن بيشتر مي شوند.

وقت گذراني با يكديگر در فعاليت هايي كه هر دو شريك باشند و لذت ببرند براي زوج هاي نوجوان بسيار مهم است.

زماني كه اين جنبه از صميمت از دست مي رود، ارتباطات پايان مي يابند.

روانشناسي عشق در نوجواني و عشق در 13 سالگي
رشد جنسي كودك 15 ساله

ارتباطها مي توانند رشد جنسي را حمايت كنند، كه يك جنبه مهم رشد به سمت بزرگسالي است.

اكثر نوجوانان باور دارند كه ارتباط جنسي بايد در بافت يك ارتباط رمانتيك رخ دهد، و در حاليكه همه ارتباطهاي نوجواني همراه با ارتباط جنسي يا ******** نيستند، اكثر آنهايي كه از لحاظ جنسي فعال هستند نيز تنها با يك شريك هستند.
مضررات عشق در 15 سالگي

البته اين ارتباطها جنبه منفي نيز دارند. وارد شدن به دنياي رابطه به طرز اجتناب ناپذيري فرد را مستعد تجربه هيجاني شكست عشقي مي كند.

براي نوجواناني كه بيشتر نسبت به طرد شدن حساس هستند، بهم خوردن رابطه مي تواند منجر به حس بدگماني در مورد خود و نااميدي گردد.

روابط با كيفيت پايين كه شامل فقدان اعتماد هستند، اختلاف مداوم وجود دارد و خشونت بالاست نيز نوجوان را به سمت افسردگي و اضطراب مي برند.
عشق در 15 سالگي يا حتي 13 سالگي

دوستيابي قبل از نوجواني، ممكن است همراه با افسردگي باشد، مخصوصا براي دختران و مخصوصا زماني كه با ******** همراه باشد.

زيرا خانواده آن ها را راهنمايي نكرده و يا از مشاور كمك نگرفته اند، منجر به ******** يا حتي رابطه آسيب زا مي شود.

ارتباط بين دوستيابي اوليه و افسردگي هنوز به خوبي شناخته شده نيست.

نابرابري در يك رابطه و رفتار نامناسب از سوي يك شريك ممكن است به افسردگي منجر شود ، اما منبع مشكل عاطفي نيز مي تواند از خارج از رابطه به وجود آيد.

دختران كم سن كه به دنبال دوست پسر مي روند معمولا از خانواده هايي با مشكلات عاطفي هستند، و مستعد افسردگي مي باشند. همچنين شواهدي وجود دارد كه افسردگي باعث مي شود دختران نوجوان به سمت رابطه بروند.

روانشناسي عشق در نوجواني و عشق در 15 سالگي
شيوع ارتباط عاشقانه و جنسي در نوجواني

از هر سه نوجوان يك نفر ارتباط عاشقانه را تجربه مي كند، و اين ميزان با افزايش سن بيشتر مي شود.

از سن 17 سالگي، بيشتر نوجوانان مقداري تجربه اين روابط را دارند.

به طور معمول نوجوانان بيشتر از يك ارتباط عاشقانه را در طول اين دوره تجربه مي كنند.

جهت گيري هاي فرهنگي و جنسي روي زمان بندي و ميزان روابط تاثير دارند.

براي مثال، نوجوان هاي آسيايي و آمريكايي ديرتر از بقيه وارد ارتباط مي شوند.

به صورت كلي، در فرهنگ آسيايي صحبت كردن و قرار گذاشتن در نوجواني كمتر پذيرفته است.

اين مسئله باعث مي شود كه نوجوانان پارتنرهاي مناسب كمتري را در اختيار داشته باشند.

در حاليكه بسياري از نوجوانان پارتنر رمانتيك خود را در مدرسه ملاقات مي كنند، آنهايي كه به دنبال ارتباط جنسي هم هستند كمتر مي توانند كسي را در مدرسه پيدا كنند و ممكن است با افرادي ملاقات كنند كه شايستگي لازم را ندارند.
كودكي و اوايل نوجواني

اكثر دوستان كودكان ممكن است از يك جنس باشند (همه پسر يا همگي دختر).

بلوغ باعث افزايش علاقه بسيار در روابط عاشقانه مي شود. در سالهاي پيش از نوجواني و در اوايل آن، نوجوان احساس فشار زيادي را دارد زيرا با موضوع عشق خود ارتباط كمي دارد.

برخي از اين نوجوانان، مخصوصا انها كه پايگاه اجتماعي بالايي دارند معمولا بيرون از مدرسه در گروه هاي مختلط معاشرت مي كنند.

آنها سپس در روابط مختلف جفت هاي خود را پيدا مي كنند و در واقع پاي خود را در كفش همسالان محبوب مي كنند و از آنها تقليد مي كنند.
اواسط نوجواني و اواخر آن

نوجوانان اعتماد به نفس خود را از طريق ماندن در روابط محكم و عميق مي سازند.

در اين زمان است كه اعتماد به نفس به نوجوان اجازه مي دهد در مقابل عقايد همسالان مقاومت كند و پارتنر خود را بر اساس توافق و سازگاري انتخاب كند نه مطلوبيت اجتماعي.

از زمان دبيرستان، فعاليت هاي گروهي به صورت زوجي متداول مي شوند، و در اواخر نوجواني اگر زوج باشند كمتر با همسالان وقت مي گذرانند و بيشتر با يكديگر هستند، در حاليكه شبكه هاي اجتماعي را نيز نگه مي دارند.
تاثيرات روي كيفيت ارتباط

در نوجوانان،  زماني كه روابط جديد هستند، بخشي از تجارب آنها بوسيله خانواده و همسالان شكل مي گيرد.
نحوه برخورد با نوجواني كه عاشق شده
والدين

سطح نزديكي و حمايتي كه نوجوانان با والدين و خواهر و برادرها تجربه مي كنند روي كيفيت روابط رمانتيك آنها تاثير مي گذارد.

اگر ارتباط بين والدين و فرزندان در اوايل نوجواني مثبت و حمايتي باشد، و احتمالا تعامل مثبت تري با پارتنر رمانتيك در اواخر نوجواني دارند.