در كتاب حركات هوشمندانه، دكتر هانافورد بيان مي كند كه بدن ما بخش عظيمي از يادگيري ما را تحت تاثير قرار مي دهد، و يادگيري چيزي جدا از كاركرد مغز نيست.
هر عصب و سلول يك شبكه است كه با هوش و توان يادگيري ما در ارتباط است. بسياري از مربيان مي دانند كه اين فعاليت باعث تقويت تمركز كلي سر كلاس مي شود.
كاركرد شناختي در كودكان چيست؟
يك راه خوب براي توصيف عملكرد شناختي كودكان (همچنين رشد مغزي اوايل كودكي، يا رشد شناختي كودكان ناميده ميشود) توانايي كودك شما براي يادگيري مهارت ها و مفاهيم جديد است.
رشد شناختي كودك به معني توانايي كودك براي درك اتفاقاتي است كه در اطراف او رخ مي دهند، توانايي او براي استفاده درست از حافظه ي بلند مدت و توانايي حل مشكلات است.
انجام تمرينات ورزشي مغز با كودكان به آنها كمك مي كند تا به راحتي قسمت هاي مختلف مغزشان را رشد دهند.
رشد مغز كودك در اوايل كودكي
هر روز شما شاهد مثال هايي از رشد شناختي و درك كودك از مفاهيم جديد و مهارت هاي حل مشكلات خواهيد بود كه در طول دو تا سه سالگي كودك رخ مي دهند.
در اين سن كودكان در مرحله ي تخيل هستند. آنها در مجموع هم در تفكر و هم يادگيري بهتر عمل مي كنند با انجام تمرينات ورزشي و يادگيري بازي ها و يادگيري انجام فعاليت ها در مهدكودك. تمرينات ورزشي مغز همچنين باعث رشد قدرت تخيل كودك نيز مي شود.
تمرينات ورزشي مغز و رشد شناختي در اوايل كودكي
تفكر نمادين
تا پيش از 18 ماهگي كودك قادر به استفاده از نمادها نمي باشد، به عبارتي ديگر او قادر است تنها در مورد اينجا و اكنون فكر كند.
اگر چيزي به صورت فيزيكي در جلوي او نباشد، او به سختي مي تواند در مورد آن فكر كند.
ولي اين حالت در اواسط دو سالگي تغيير مي كند زماني كه كودك مي تواند به تصاوير فكر كند.
ظهور تفكر نمادين در كودكان احتمال رشد شناختي كودكان در سنين بالاتر را افزايش مي دهد.
رشد گستره توجه كودك
بخشي از يادگيري و شناخت شامل تمركز بر روي پاره اي از اطلاعات به مدت طولاني و كافي براي استخراج معنا از آن است.
كودكان يك گستره توجه تصادفي دارند، ولي زماني كه كودك شما به پايان دو سالگي نزديك مي شود شروع به تمرين كنترل توجه بر روي يك شي يا يك فعاليت مي كند.
زماني كه چيزي توجه او را جلب مي كند، بر روي آن تمركز مي كند تا حس كنجكاويش ارضا شود.
حافظه ي بلند مدت
توانايي كودكان براي به يادآوردن چيزهايي كه قبلا يادگرفته اند قسمت ضروري براي يادگيري و شناخت در كودكان است.
اين ظرفيت براي دوسالگي و سه سالگي كودك افزايش مي يابد.
هم حافظه ي كوتاه مدت و هم حافظه ي بلند مدت او موثرتر و قابل توجه تر مي شود.
اين ويژگي به او كمك مي كند كه تجربه هاي اخير را به خاطر بسپارد (براي مثال چيزي كه يك دقيقه قبل براي او رخ داده است) و يا اتفاقي كه قبلا براي او رخ داده (اتفاقي چند ماه پيش براي او رخ داده است).
رشد زباني و شناختي
رشد يادگيري و رشد زباني كودك به صورت قابل توجهي با يكديگر در ارتباط هستند.
رشد انفجاري زبان كودك نوپاي شما تنها مهارت هاي اجتماعي وي را ارتقا نمي بخشد بلكه شامل توانايي او براي يادگيري او نيز مي باشد.
از زبان براي پرسيدن سوالات، امتحان ايده ها، ادله و رشد دركش از جهان استفاده مي كند.
ادامه ي يادگيري
به ياد داشته باشيد، به هر حال، كودك يادگيري اش را با انجام اصولي مانند اكتشاف و خيال پردازي و بازي با اسباب بازي ها و گوش دادن و صحبت كردن و بحث كردن رشد مي دهد.
مهم نيست كه او با چه چيزي بازي مي كند مانند يك جعبه ي خالي، اسباب بازي هاي داخل حمام، با چنگال، با پازل يا با هر چيزي.
زماني كه كودك با هر چيزي مشغول بازي در محيطش است او چيز هاي جديدي ياد مي گيرد و رشد مغزي او در اوايل كودكي شكل مي گيرد.
همين اتفاق براي رشد شناختي و زبان او رخ مي دهد: او از هر مكالمه اي كه دارد چيز جديدي ياد مي گيرد.
به كودكتان مانند يك دانشمند پويا نگاه كنيد، او مانند اسفنج اطلاعات را جمع اوري مي كند و سپس اين دانش جديد را به صورتي عملي به اجرا در مي آورد.
روال طبيعي
البته، چيزهاي خاصي وجود دارند كه شما مي توانيد با استفاده از آنها رشد مغزي اوايل كودكي را تحريك كنيد و گسترش دهيد، ولي به ياد داشته باشيد كه ميزان قابل توجهي از رشد مغزي كودكتان با توجه به يك روال طبيعي و هر روز صورت مي گيرد.
براي مثال، لباس پوشيدن در هنگام صبح يك نمونه ي كامل شامل مرتب سازي، تطابق، هماهنگي چشم و دست، حافظه و تمركز است.
قدم به قدم، هر روز او بيشتر در مورد لباس پوشيدن ياد مي گيرد كه در سن 3 سالگي او اين مهارت را كاملا ياد مي گيرد و اين مهارت را از زماني كه 15 ماهه بود تمرين كرده است.
جهان از ديد كودك
مهم است كه در مورد فرايند فكري كودك فرضيه سازي نكنيم.
با وجود پيشزقت قابل توجه كودك در رشد كودكي اوليه، هنوز دو ويژگي متمايز با شما متفاوت هستند يعني يادگيري و مهارت هاي شناختي.
در مرحله ي نخست، او درك كافي از علت و معلول ندارد، و ممكن است بين دو چيزي كه با هم ارتباطي ندارند ارتباط قائل شود.
اين امر بخشي به دليل استدلال نارس كودك و بخشي به دليل نداشتن تجربه ي كافي مي باشد.
براي نمونه، اگر نور مي رود- به اين دليل است كه لامپ شكسته است- و در همان لحظه عطسه مي كند، كودك شما ممكن است فكر كند كه چون چراغ خاموش شده است او عطسه كرده است.
سپس در آينده هر گاه شما متوجه مي شويد كه كودك شما عطسه مي كند، او در اطراف خود نگاه مي كند و منتظر اتفاقي مانند خاموش شدن چراغ است.
زماني كه كودك بين دلايل و تاثيرات ارتباط برقرار مي كنند شما بايد به روشني براي او توضيح دهيد كه هيچ ارتباطي در بين نيست (براي مثال، زماني كه كودك مي گويد كه علت شروع باران اينست كه او كتش را پوشيده است).
ممكن است كودك در ابتدا حرف شما را باور نكند، بنابراين شما بايد توضيحاتتان را بعدا دوباره تكرار كنيد.
دومين تفاوت عمده ي تفكر او به اين دليل است كه او همچنان به همه ي اتفاقات از ديد خودش نگاه مي كند.
به همين دليل است كه كودك زماني كه او را تنبيه مي كنيد به شما خيره مي شود، براي مثال، زماني كه به خاطر بازي كردن با اسباب بازي برادر بزرگترش هشدار دريافت كرده بود است.