بر اساس نظريه روان كاوي، انتقابل متقابل در زماني صورت مي گيرد كه درمانگر شروع به مطرح كردن تضاد هاي حل نشده خودش به درمانجو بكند. براي اولين بار، فرويد در سال ۱۹۱۰ اين موضوع را مطرح كرد.
انتقال تضاد هاي درمانجو به درمانگر يك بخش نرمال و عادي از درمان روان پويشي مي باشد. با اين وجود، تشخيص انتقال متقابل و انجام دادن موارد ضروري براي بي اثر نگه داشن آن بر عهده درمانگر مي باشد.
هر چند كه اكثر افراد بر اين باورند كه انتقال متقابل يك مورد گريز ناپذير و حتمي مي باشد، ولي در صورتي كه به شكل مناسبي مديريت نشود، مي تواند زيانبار باشد.
با اين وجود، برخي از منابع با انجام يك بررسي مناسب نشان دادند كه انتقال متقابل مي تواند نقش خلاقانه اي را در روابط درماني ايفا كند.
چهار مورد وجود دارند كه منجر به نشان دادن و ايجاد انتقال متقابل مي شوند:
۱٫ ذهني: مسائل حل نشده خود درمانگر علت آن مي باشد (در صورت پيدا نشدن مي تواند خطرناك باشد)
۲٫ عيني: واكنش درمانگر نسبت به رفتارهاي ناسازگار درمانجوي خودش علت اين مورد مي باشد (مي تواند براي فرآيند درماني مفيد باشد)
۳٫ مثبت: درمانگر نقش حمايتي زيادي دارد، تلاش زيادي مي كند كه درمانجوي خودش را همراهي كند و موارد موجود بيش از حد را افشاء مي كند (مي تواند براي فرآيند درماني مضر باشد)
۴٫ منفي: درمانگر در مقابل احساسات ناراحت كننده به صورت منفي واكنش نشان مي دهد، شامل انتقادي بودن بيش از حد، و مجازات كردن يا نپذيرفتن درمانجو مي باشد.
انتقال متقابل به صورت قابل توجهي در مورد درمانگران تازه كار شايع مي باشد، به همين دليل است كه ناظران دقت زيادي به كار درمانگران تازه كار مي كنند و به آنها كمك مي كنند كه به خودآگاهي بيشتري دست پيدا كنند.
انجمن سلامت رواني با درخواست از متخصصان با تجربه براي نظارت بر كار درمانگران تازه كار و راهنمايي كردن آنها در صورت نياز، از اين متخصصان تازه كار حمايت مي كند.
هدف از اين كار به جاي از بين بردن انتقال متقابل به صورت كلي، عبارت از استفاده كردن از احساسات موجود به صورت خلاقانه مي باشد.
انتقال متقابل مربوط به چه شرايطي است
انتقال متقابل عبارت از واكنش نامناسب درمانگر به درمانجوي خودش مي باشد. درمانگر به تضاد عصبي غيرهوشيارانه خودش واكنش نشان مي دهد و نسبت به درمانجو بي توجه مي باشد.
درمانگر به چه نحوي مي تواند تشخيص بدهد كه انتقال متقابل را تجربه مي كند؟ چگونه مي توانيد متوجه شويد كه درمانگر شما علائم انتقال متقابل را نشان مي دهد؟
اولين علامت عبارت از يك واكنش عاطفي نامناسب نسبت به درمانجو مي باشد. به خصوص در زماني كه درمانجو يك فرد بالغي باشد، واكنش هاي انتقال متقابل يك درمانگر، يا درمانجو بايد شامل موارد زير باشد:
• يك تنفر نامناسب نسبت به درمانجو يا داشتن احساسات مثبت افراطي نسبت به درمانجو
• بيش از حد عاطفي شدن يا مشغول شدن به مورد درمانجوي خاص مابين ساير دوره ها
• ترس داشتن نسبت به دوره درمان يا احساس ناراحتي در طول دوره
در صورتي كه كودك شما مشغول درمان باشد و در صورتي كه نسبت به وجود داشتن يك مشكل در روابط درماني مشكوك باشيد، مي توانيد از راهنماهاي ديگري استفاده كنيد.
در زماني كه درمانجو يك كودك باشد، علائم هشدار دهنده انتقال متقابل براي درمان مي تواند شامل موارد زير باشد:
• فانتزي هاي مربوط به نجات يافتن كودك از اين موقعيت
• عدم توجه به رفتار انحرافي كودك
• تشويق كودك براي بيان كردن وضعيت خود