كودك لجباز در سني است كه كودكان در بازه ي سني 2 تا 9 سالگي بيش از ساير اوقات آن را بروز مي دهند.
آن ها ممكن است بر سر غذا خوردن، خوابيدن، بازي كردن و هر چيز ريز و درشتي لجباز شوند و شما را به ستوه آورند.
سوال اصلي آن است كه چگونه مي توان لجبازي كودكان را كاهش داد؟
آيا لجبازي ويژگي همه ي كودكان در اين دوره ي سني است و يا عده اي از آن ها؟
پرا برخي ازكودكان لجبازند و برخي نيستند؟
با ادامه ي مطلب همراه باشيد تا شما را با مهم ترين دانستني هاي كنترل لجبازي كودكان بيشتر آشنا كنيم.
به فرزندتان گير ندهيد.
گيردادنبي اندازه به كودكان مي تواند يكي از مهم ترين دلايل تداوم لجبازي در آن ها باشد.
فرقي نمي كند كه شما بزرگسال هستيد ياكودك.
سعي در كنترل كردن و اعمال زور و اجبار، همواره باعث لجبازي خواهدشد.
آيا كودك از امر و نهي والدين آسيب مي بيند؟
كودكاني كه از جانب والدين با امر و نهي هاي زيادي مواجه مي شوند، در معرض آسيب هاي زيادي از جمله موارد زير قرار دارند:
دروغگويي
وسواس
ضعف اراده
ترسو شدن
ضعف اعتماد به نفس
مخفي‌كاري
بي محبت نسبت به والدين
تنفر از محيط خانه
گرايش زياد به دوستان در نوجواني
بي اعتمادي به والدين
قوانين را مشخص كنيد.
ممكن است براي تان اين سال ايجاد شود كه اگر دستور ندهم پس چه؟
چگونه مي توان بدون مشخص كردن بايد و نبايد ها، رفتار كودك را كنترل كرد؟
همه ي آنچه لازم است بدانيد ان است كه بجاي گير دادن، قوانين را مشخص كنيد.
به عنوان مثال ” اول بايد اسباب بازي ها جمع شده باشند تا بعد از آن بتوانيم به پارك بريم. اين يه قانونه”.
در چنين شرايطي فرزندتان خواهد آموخت كه رعايت قوانين، تنها راه رسين به نتيجه است و با گريه، ناراحتي، جيغ كشيدن و يا بداخلاقي نمي تواند به خواسته هايش برسد.
به قوانين پاي بند باشيد.
قبل از مجبور كردن كودكان به رعايت قوانين بهتر است به اين سوال پاسخ دهيد كه خودتان چقدر به قوانين پاي بند هستيد؟
كودك تان بيش از هر چيز به رفتارهاي شما توجه مي كند و شما مي توانيد بهترين الگو در آموزش قانون مندي باشيد.
اقتدار را در برابر كودك لجباز فراموش نكنيد.
اگر قرار است قانوني وضع كنيد، همه ي جوانب آن را بسنجيد.
لازم است قوانين به اندازه ي كافي واقعي و قابل انجام باشند و در اجراي آن ها مقتدر و جدي باشيد.
به عنوان مثال مادري كه جمع شدن اسباب بازي ها قبل از رفتن به پاركرا به عنوان قانون بيان مي كند، اما با شروع گريه هاي كودك، خودش اسباب بازي را جمع مي كند و تسليم مي شود، از اقتدار كافي در اجراي قانون برخوردار نيست.
با دلسوزي افراطي خداحافظي كنيد.
اگرچه دلسوزي و مهرباني يكي از مهم ترين ويژگي هاي پدر و مادر موفق است اما افراط در آن مي تواند كودكي لجباز، لوس، قانون شكن و وابسته را پرورش دهد.
درست است كه حاضر نشدن كودك بر سر ميز غذامي تواند منجر به گرسنه ماندنش شود اما به او كمك مي كند تا قانون حضور بر ميز غذا را بياموزد.
بنابراين در چنين شرايطي، دلسوزي هاي افراطي را كنترل كنيد و اجازه دهيد تا فرزندتان با پيامدهاي طبيعي رفتارهايش آشنا شود و دست به انتخاب بزند.